Leniwy poniedziałek - to chyba oksymoron ;)

Dziś mój ostatni "leniwie" mijający poniedziałek. Od jutra wracam do pracy. Trzymajcie kciuki, żebym się  odnalazła w nowym miejscu i żeby nie zorientowali się zbyt szybko, że wariatkę  zatrudnili ;)

A tymczasem, wylegując się na kanapie i objadając kokosankami, zauważyłam, że mają one kształt bardzo podobny do mojego nowego wazonu. Ciekawe, czy jego projektanta zainspirowały te ciasteczka?

 

Ale nie myślcie sobie, że się nudzę i obijam. Ciężko pracuję nad prezentacją zdjęć z okazji 60 rocznicy ślubu moich dziadków. Imprezka już w najbliższą niedzielę, a ja ciągle trochę w lesie jestem. Skanuję, obrabiam, dobieram cytaty i muzykę - końca nie widać. Może macie jakieś fajne pomysły lub rady, które mogłabym przy tej okazji wykorzystać?

Miłego dnia!

Marta

Dary, dary lasu

Obiecałam na fejsie, że dziś będzie nowy post o jesiennych dekoracjach. Ledwo ledwo, ale zdążyłam :)

W końcu skoro (z przygodami, ale jednak) przytachałam do domu pół lasu, to nie dlatego, że mam horror vacui związany z moim balkonem ;) 

 Wielki kosz, który przechowuję od dekady wreszcie na coś się przydał. Załadowałam do niego część zbiorów i tylko nie mogłam się tylko zdecydować, gdzie go ustawić. W końcu ze względu na swoje gabaryty wylądował na stoliku przy kanapie, a dotychczasowa dekoracja wzbogacona o wielką hubę i trzy garście żołędzi wywędrowała na biurko.

Pamiętacie księciunia-żabę z ostatniego posta? Spotkałam go na wrzosowisku. Nie mogłam się powstrzymać i nazbierałam ogromny bukiet wrzosów. Bukiet okazał się bardzo elastyczny i zmieścił się do plecaka razem z brzozowymi badylami, itd. Oczywiście w domu okazało się, że nie mam odpowiednio szerokiego wazonu, ani dzbanka więc ostatecznie wylądował w donicy. Myślałam, że może uplotę z niego jakiś ładny wianek, ale mój wewnętrzny leń tak głośno i żarliwie protestował, że postanowiłam z nim nie walczyć i ostatecznie nie kiwnęłam palcem, aby ten pomysł zrealizować. 

Kasztany zebrałam dzisiaj pod blokiem. Szłam obwieszona siatami z zakupami jak osioł w jakimś egzotycznym kraju, ale jak zobaczyłam ile ich leży, to nie mogłam się powstrzymać. W takich momentach zachowuję się jak bym miała 3 lata. Czy to gdzieś leczą?

 

Rower nadal czeka na reanimację więc nie wiem, czy przed weekendem uda mi się powtórzyć wycieczkę, ale jedno wiem na pewno. Żadnych więcej jesiennych dekoracji w domu - oficjalnie ogłaszam brak miejsca ;)

Miłego dnia!
Marta

Im dalej w las...

Pogoda ostatnio nie rozpieszcza więc jak dziś rano zobaczyłam nieśmiało wyglądające zza wielkich chmur słońce, nie zastanawiałam się długo. Postanowiłam wykorzystać jeden z moich ostatnich wolnych dni, wsiąść na rower i pojechać do lasu, doładować akumulatory. Oczywiście zanim się odpowiednio ubrałam, spakowałam plecak, aparat i wyruszyłam w drogę, po słońcu wszelki ślad zaginął :( 

Do lasu nie mam daleko, ale po drodze zatrzymały mnie różne ważne sprawy, jak np. zbieranie i objadanie się dzikimi jeżynami. Oddawałam się również marzeniom, oglądając nowo budowane pod lasem wypasione wille. A gdy w końcu wjechałam na rowerowy szlak, przywitały mnie ogromne kałuże. Wtedy dopiero przypomniało mi się, że całą noc padał deszcz, a ja obuwie raczej sportowe, a nie kaloszowe włożyłam. Na szczęście po kilkudziesięciu metrach wielka woda się skończyła i jedyne zagrożenie stanowiły żołędzie spadające na głowę.

Do lasu pojechałam głównie w celu robienia zdjęć i zbierania różnych materiałów do jesiennych dekoracji. No ale nie byłabym sobą, gdybym nie spróbowała rozejrzeć się również za grzybami. I powiem wam, że grzybów było mnóstwo! Cały las zarośnięty grzybami! Co krok to grzyb! I oczywiście wszystkie niejadalne :))) A przynajmniej jak dla mnie niejadalne. Nie znam się na grzybach za dobrze i jestem przekonana, że wśród tych połaci blaszkowych grzybów prawdziwi zbieracze znaleźliby smakowite okazy. Ja znalazłam 7 niewielkich podgrzybków (słownie: siedem). Oszałamiająca ilość :))) No ale jak ktoś wybiera się do lasu, który leży jeszcze w granicach miasta i na dodatek robi to w poniedziałek, po weekendzie, gdy grasowały tam hordy grzybiarzy, raczej nie może liczyć na nic lepszego. No nic, siedem sztuk wystarczy do jajecznicy ;)

Las o tej porze roku jest fantastyczny! Drzewa zaczynają mienić się różnymi kolorami. Na ziemi leżą już wielkie ilości żółtych brzozowych i dębowych liści. Mech jest puchaty i zieloniutki, a wrzosy kwitną na potęgę. No i te wszędobylskie grzyby w najdziwniejszych kolorach. Jak było widać na drugim zdjęciu, spotkałam nawet księciunia. Ale nie próbowałam się całować, bo już jednego w domu mam i co ja bym z drugim zrobiła ;)

Po dwóch godzinach załadowałam do plecaka tyle skarbów, że ledwo się dopiął. Wsiadłam na rower, żeby wracać do domu, a on coś nie chce jechać. Okazało się, że w tylnym kole mam kompletnego flaka. I w ten oto sposób spędziłam na spacerowaniu kolejną godzinę ;) Doturlałam się do autobusu, potem z autobusu pod blok, a tam przywitał mnie nasz zawsze miły, ale tym razem zmartwiony pan dozorca. I to wzbudziło moją czujność, jak się okazało - całkiem słusznie. Pan dozorca oznajmiał ze współczuciem, że windy nie działają i zmartwił się, jak ja dam radę się z tym rowerem do domu wtarabanić. Co, ja nie dam rady?! Nie po to kilka godzin akumulatory ładowałam, żeby mnie wnoszenie roweru na szóste piętro mogło zniechęcić. W końcu dodatkowy fitness zawsze się przyda, prawda?

Miłego dnia!
Marta

House Doctor po mojemu, czyli domowa produkcja i guzik z pętelką ;)

Leniuchowałam wczoraj wieczorem na kanapie, popijałam martini i oglądałam po raz trzy tysiące osiemset czterdziesty siódmy (tak mniej więcej) piękne pudełka marki House Doctor. I nagle naszło mnie olśnienie, że przecież sama mogę sobie takie zrobić. Wystarczy okleić pudełko po butach, które od miesiąca wala się w przedpokoju i czeka na wyniesienie do śmietnika. I niech mi już nikt nie wmawia, że alkohol utrudnia logiczne myślenie ;) Oczywiście musiałam ten odkrywczy pomysł od razu zrealizować, a że była już prawie 22-ga, to zdjęć z procesu produkcji brak. Zatem przejdźmy od razu do chwalenia się efektem końcowym ;)

Żeby wyprodukować piękne pudełko metodą chałupniczą potrzebne będą:

- pudło z przykrywką (np. po butach)

- kolorowy papier(np. do pakowania prezentów)

- klej

- guzik

- gumka

- igła z nitką

- otwieracz do wina ;)

Ja swoje pudełko okleiłam specjalnym papierem/nalepką więc nie musiałam bawić się klejem, ale wystarczy również zwykły papier do pakowania prezentów. Z tym otwieraczem do wina to nie żart!. Niestety nie posiadam takiego specjalnego pojedynczego dziurkacza, a przykrywka była za gruba, żeby wcisnąć się w zwykły dziurkacz. Musiałam więc poradzić sobie jakoś inaczej ze zrobieniem dziurek i tu z pomocą przyszedł otwieracz. Przez dziurki przeciągnęłam gumkę, do pudełka przyszyłam guzik i gotowe!

U mnie z pudełkami jest jak z koszami - nigdy nie mam ich za dużo. I myślę, że na tym jednym produkcja się nie skończy ;) Zwłaszcza, że jak się okazało, sprawa jest bardzo prosta i tania, bo wszystkie niezbędne elementy znalazłam w domu.

Miłego dnia!

Marta

Jesienna paleta

Podobno mamy jeszcze kilka ostatnich dni lata. Podobno - to dobre określenie. Pogoda za oknem wskazywałaby raczej na zbliżający się listopad :( Miałam się wstrzymać z jesiennymi dekoracjami w domu, dopóki ta pora roku oficjalnie się nie zacznie. Doszłam jednak do wniosku, że aura jest taka okropna, że trzeba sobie jakoś umilić otoczenie i przełamać depresyjny nastrój. 

 W tym roku moje kolory jesieni to fiolety, brązy, szarości i jak zawsze trochę bieli. Zimą pewnie dojdzie do tego trochę srebrnych akcentów. Oczywiście wrzosy i dynie są jesienią obowiązkowe. Wrzosy upolowałam wielkie i bardzo "puchate". Pozostaję wierna odcieniom ciemnego i jasnego różu oraz fioletu. Natomiast dynia tym razem w nietypowym, kremowym kolorze.

Wyciągnęłam również świece. Coraz wcześniej robi się ciemno, zwłaszcza gdy za oknem kłębią się deszczowe chmury więc świece się przydadzą. W roli świeczników tym razem występują zabytkowe, grawerowane szklanki. Wszystkie te elementy wraz z modrzewiowymi szyszkami stworzyły pierwszą tegoroczną jesienną kompozycję i zadomowiły się w dużym pokoju na naszym stole z palety.

 W użyciu znowu są ciepłe koce. Do tego gorące kakao, spokojna muzyczka i jakoś dajemy radę.

A jak wy radzicie sobie z tą pogodą?

Miłego dnia!

Marta

Odurzona... aromatem ;)

Podobno zapach lawendy działa odprężająco i uspokajająco. No więc informuję, że jestem mega zrelaksowana. Wierzę, że to dlatego, że się nawdychałam lawendowych aromatów i że stan ten nie ma nic wspólnego z ilością wina wypitego przeze mnie w ten weekend w trakcie różnych spotkań ;)

 

Aromaterapię zaaplikowałam sobie przy okazji pakowania zasuszonej lawendy do malutkich woreczków. Zostały one później zaszufladkowane w komodzie i szafie z ubraniami. W mojej komodzie i w mojej szafie. Z zupełnie niewiadomych względów Adam odmówił przyjęcia ich do swojej szafy. Że niby nie jest fajnie jak ciuchy pachną lawendą?!

Miłego dnia!

Marta

Sucho bez Saszy i bez szosy

Od kilku dni nasze duże biurko spełnia zupełnie nie biurową funkcję. Nie to, żeby na co dzień praca przy nim aż furczała, ale tym razem to coś z zupełnie innej beczki.  O co chodzi? Ano o to, że postanowiłam nieco ogołocić ziołowe krzaczki i ulokowałam na nim aromatyczną suszarnię. 

 

Na dużych półmiskach wyleguje się mięta, tymianek, oregano, bazylia i lawenda. Rozmaryn póki co nie wpadł mi pod nożyczki, bo mam jeszcze suszone zapasy. Ziółka po ususzeniu wylądują w słoikach i posłużą do przyprawiania potraw w zimie. Wolę wtedy używać własnych suszonych ziół, niż kupować świeże w marketach. Niestety są one pryskane hektolitrami grzybobójczej chemii i na pewno nie są zdrowym dodatkiem do jedzenia :(

A wy suszycie zioła? Czy zjadacie wszystko na świeżo?

Miłego dnia!
Marta

A figa!

Trzy dni bez internetu! Tak to jest, jak ktoś zapomni zapłacić rachunek. Tym razem zapomniał mój wielce szanowny małżonek. I figa! 

A tu przecież posty czekają na publikację, znajome blogi na lekturę, a fanpejdż na nowe zdjęcia. Nie mamy telewizora więc dobrze byłoby poczytać, co się na świecie dzieje. Z koleżankami trzeba dograć szczegóły weekendowego spotkania. Maile wypadałoby odczytać, a na niektóre nawet odpowiedzieć. Że o przeglądaniu ogłoszeń pracy nie wspomnę. I figa!
Netu nie ma więc wymówek też zabrakło i w akcie rozpaczy zabrałam się w końcu za sprzątanie strasznie zagraconego ostatnio mieszkania. Dodatkowo poprzesadzałam kwiatki, zrobiłam przemeblowanie w kosmetykach i innych łazienkowych "przydasiach". Nawet okno zdarzyło mi się umyć.
Adam zrobił przelew... I figa! Trzy dni czekania zanim szanowna firma na V postanowiła ponownie udostępnić nam łączność ze światem. Całe szczęście, że nie trwało to dłużej, bo jeszcze przyszłoby mi do głowy jakieś malowanie ścian, albo co gorszego.

Ale oto jestem. A ze mną ona - figa ;)

 

Uwielbiam figi. Są mięsiste, słodziutkie i nie wiem dlaczego, ale wydają mi się bardzo seksi. Tym razem przygotowałam z nich pyszną przekąskę. Wystarczy grzanka z ciemnego pieczywa, bryndza i pokrojona w plastry figa. Słony ser świetnie kontrastuje ze słodyczą owocu, a chrupkość grzanki z jego mięsistym miąszem. Niebo w gębie, które na dodatek świetnie prezentuje się kolorystycznie!

Z jakiś zupełnie niezrozumiałych dla mnie powodów Adam nie przepada za figami, ale dzięki temu wszystkie są dla mnie :) A wy lubicie te owoce?

Miłego dnia!
Marta

Wisienka na torcie

Za oknem piękna pogoda, a mnie męczy jakieś przeziębienie. Przyczepiło się i nie chce się odczepić :( Chyba muszę zacząć w końcu porządnie się leczyć (podejmując środki ostateczne) i wyciągnąć nalewkę z czarnej porzeczki autorstwa cioci Adama. A musicie wiedzieć, że ta nalewka, to nie byle co - najmocniejsze głowy przy niej wymiękają. Mam nadzieję, że choroba też wymięknie :)

Przeziębienie nie powstrzymało mnie jednak przed wizytą na festiwalu designu w Soho factory. Poszłam w sobotę popatrzeć co tam w świecie designu piszczy, zapolować na niespotykane wzory i porozsiewać trochę zarazków. Muszę przyznać, że było kilka ciekawych projektów (np. lamp), ale ogólnie odczuwam pewien niedosyt. Za dużo mebli z palet (dla mnie to już oklepane, a na dodatek ceny z kosmosu) i za mało innowacyjnych pomysłów. Było trochę fajnych ciuchów, ale ja za długa jestem. To co mi się podobało było uszyte zdecydowanie dla niższych osób. Najchętniej wyszłabym z Soho z jednym ze starych warszawskich neonów, ale one niestety nie były na sprzedaż :( A tak pięknie wyglądałyby na ścianie w moim salonie, ech...

Nie myślcie jednak, że nic nie kupiłam (eeee, na pewno tak nie myślicie). Na stoisku Littlewood (myślę, że część z was zna już ten blog) wśród pięknych wyrobów z drewna wypatrzyłam komplet literek. Już od dawna szukałam takiego do kuchni. Nie mogłam się powstrzymać i literki jeszcze tego samego wieczoru zawisły w docelowym miejscu. Jestem zachwycona. Są jak wisienka na torcie :) I mam nadzieję, że choć trochę odwracają uwagę od wstrętnych rur.

To przy okazji jeszcze szerszy rzut oka na naszą bardzo słoneczną kuchnię (ktoś mnie ostatnio pytał o meble więc donoszę, że to Ikea Ramsjo). Właściwie poza kwiatami, ziołami i dekoracjami związanymi z porami roku nic tu się nie zmienia. 

Na blacie zadomowił się mocno różowy wrzosiec. W końcu mamy wrzesień więc wrzosy i wrzośce są obowiązkowe :) A wprawne oko może też dostrzec na powyższym zdjęciu pierwszą w tym roku dynię. Jest taka ładna, że nie mam serca jej pożreć.

A czy w waszych domach też już pomału widać nadchodzącą jesień?

Miłego dnia

Marta