Stara ale jara, czyli spacer po warszawskiej starówce

Co jakiś czas zabieram was w wirtualną podróż po innych miastach i krajach, a moja rodzinna Warszawa pozostaje jakaś zapomniana i niedopieszczona. Najwyższy czas, żeby i ona zaistniała na blogu trochę bardziej. Kiedyś pokazywałam wam architekturę stadionu narodowego i poindustrialne tereny soho factory. Niedawno był wpis o pałacu w Wilanowie. Dziś przyszła pora na spacer traktem królewskim i wizytę na warszawskiej starówce. Inaczej niż w większości znanych mi miast starówka nie pełni obecnie roli centrum. Leży sobie trochę na uboczu, co ma swoje plusy i minusy (ale nie będę się na ten temat dziś rozpisywać). Mimo, że jest niewielka i w całości odbudowana z gruzów, zdecydowanie ma w sobie to coś. Dlatego wybraliśmy się na spacer tuż przed zachodem słońca, kiedy turystów jest trochę mniej, kamienice zalewa złote światło, a w wąskich uliczkach rozsiada się cień.

To ostatnie zdjęcie przedstawia widok z mostu łączącego obie strony miasta na wysokości starówki. Kto by pomyślał, że taki "dziki" wschód księżyca można zobaczyć w centrum europejskiej stolicy. Osobiście cieszę się, że rzeka nie jest tu do końca uregulowana. Dzięki temu jest zielono, mamy fajne plaże, miejsca na ogniska i szeroką ścieżkę rowerową. A jak ktoś tęskni za wieżowcami, to wystarczy, że odrobinę obróci głowę ;)

Miłego dnia!
Marta