Bo to był wiewiórek ;)

Dziś miał być post o czymś zupełnie innym, ale... Zawsze jest jakieś "ale" :) 

Byłam dzisiaj na wspaniałym spacerze w moim ulubionym parku. Jest to miejsce, w którym się wychowałam. Chodziłam tu z rodzicami na spacery, z koleżankami na wagary, z harcerzami na zbiórki, z kolegami na piwo, z przyszłym mężem na randki... itd. Tu uczyłam się jeździć na rowerze i na łyżwach, grałam w podchody i urządzałam pikniki. Znam każdy zakamarek i każdy krzak w tym parku i jestem zachwycona tym, że znowu mieszkam niedaleko. Park jest wielki, trochę dziki, pełen uroczych jeziorek, mosteczków i wiewiórek. Jesienią wygląda naprawdę magicznie, zwłaszcza, gdy się zejdzie z głównych alejek.W trzy godziny napstrykałam prawie cztery setki zdjęć i częścią się z Wami podzielę. Bardzo się ograniczałam, naprawdę bardzo, ale ciężko mi było się zdecydować więc uprzedzam - dziś będzie dużo zdjęć ;)

 

Jeśli komuś przyjdzie do głowy, żeby siłować się z wiewiórką, to musi być przygotowany, na argument ostateczny. Niestety w jego posiadaniu jest wiewiórka, a ów argument to ostre pazurki i jeszcze ostrzejsze ząbki. Jak się zwierzaka za długo zwodzi, to się może wkurzyć i użyć ;) Mój rudzielec do cierpliwych nie należał, ale jakoś uszłam z paluchami. To musiał być wiewiór, bo przecież kobiety bardziej cierpliwe są. W końcu całe życie ćwiczą na swoich facetach :)

A jak Wam mija weekend?

Miłego dnia!

Marta