Stojak na kwiaty, wersja 2.0.

Jeszcze niedawno na hasło: stojak na kwiaty przechodziły mnie dreszcze. Od razu miałam przed oczami okropne prl-owskie regaliki, stołeczki i wieszane na ścianie półko-kosze. Te cuda były plecione zwykle z jakiejś wikliny, czy czegoś w tym stylu. Kojarzycie? Pamiętam je z dzieciństwa. Nigdy mi się nie podobały. W sumie to nie wiem skąd ta niechęć, bo w moim domu rodzinnym, który zawsze był (i nadal jest) pełen kwiatów, nigdy takiego mebelka nie było. Nie było też żyłek rozwieszonych pod sufitem i listewkowych kratek na ścianach, po których pięły się zielone pędy oraz innych obowiązkowych elementów dekoracyjnych domowej dżungli lat 80-tych. Ale widywałam je w domach koleżanek i jakoś utkwiły mi w pamięci. A w latach 90-tych było jeszcze gorzej, bo mieszkania znajomych zostały opanowane przez stojaki kute, w rozmaitych, dziwnych kształtach, z ozdobnymi zawijasami, metalowymi listkami i tego typu pierdołami, brr...

Na szczęście ostatnio moje wyobrażenie o stojakach na kwiaty zostało trochę odczarowane. Wszystko za sprawą nurtu urban jungle. Powróciła moda na zieleń we wnętrzach i rośliny znowu na dobre zadomowiły się w naszych mieszkaniach. A wraz z nimi nadeszła nowa era kwiatowych mebli. Jak wiecie lubię proste formy, dlatego bardzo spodobały mi się te drewniane i metalowe stojaki na donice. Cienkie, smukłe nóżki, żadnych zbędnych elementów dekoracyjnych - idealne do wyeksponowania urody roślin i na dodatek pasują do każdego wnętrza. Sami zobaczcie:

źródła zdjęć: 1, 2, 3, 4, 5a, 5b, 5c, 5d, 6, 7, 8, 9, 10

Póki co na pewno u mnie takiego stojaka nie zobaczycie. Po prostu nie mam na niego miejsca i pozostaje mi podziwianie zdjęć. W jedynym kącie mieszkania, w którym mógłby się zadomowić, stanęła ostatnio gitara na podpórce (widać źle jej było w futerale i nabawiła się klaustrofobii, bidulka). No cóż, czasem trzeba podzielić się z mężulkiem domową przestrzenią  ;)

Miłego dnia!

Marta