Pędzle w dłoń!

Jak mówi powiedzenie "co się odwlecze..." itd. I w taki oto sposób po dwóch latach odkąd napisałam TEN POST udało mi się zrealizować jedno z wnętrzarskich marzeń. A wszystko oczywiście dzięki przypadkowemu zakupowi w ulubionej klamociarni. Ostatnio znowu miałam udane łowy. Kupiłam moją wymarzoną, wielką, rzeźbioną ramę (w którą oprawiony był wątpliwej urody obrazek naklejony na dykcie), okrągłe kryształowe lustro (o nim rozpiszę się innym razem) i piękną drewnianą podstawę lampy.

I tak sobie owe łupy cierpliwie czekały i nabierały mocy. Aż w końcu miałam trochę wolnego czasu i zabrałam się za przeróbki.

Zaczęłam oczywiście od wizyty w markecie budowlanym. Jak się okazało w godzinach przedpołudniowych jedynymi klientami takich miejsc są Zdziśki, Ryśki i Zbychy, czyli budowlańcy i złote rączki wszelkiej maści. Obowiązujący image owych panów to poplamione, kilka rozmiarów za duże, wiekowe jeansy, koszula w kratę i jakiś kapelutek na głowę. Do tego kilka brakujących zębów, co stanowi raczej zaletę niż wadę, bo można w tej dziurze wygodnie trzymać papierosa. No więc krążyli sobie po sklepie Ci panowie i ja - jedyna kobieta. Ich miny kiedy wybierałam pędzle i odpowiedni papier ścierny - bezcenne ;) Na dodatek przy wyborze farb okazało się, że "ta blondynka" to chyba jednak nie została wysłana przez męża, tylko dobrze wie czego chce. A mianowicie chciała farbę matową, której nie było i nie dała się przekonać do żadnej z wielu farb z połyskiem. W końcu zrezygnowana wzięłam półmat, wypytując wcześniej dokładnie na jaką ilość powierzchni starcza każda puszka. Normalnie same problemy z tymi babami ;)

A potem warsztat malarski na balkonie zaczął działać pełną parą i po dwóch dniach nakładania kolejnych i kolejnych warstw farby jestem jako tako zadowolona z efektu.

Rama była w stylu "złoty ząb". Nawet nie wyglądała źle, ale zupełnie nie pasowała do naszego wnętrza. No a poza tym już od dwóch lat było wiadomo, że jest skazana na biel. Póki co jeszcze bez lustra, ale mam nadzieję, że już wkrótce będę mogła wam ją pokazać w miejscu docelowym, czyli w łazience.

A w przerwie pomiędzy nakładaniem kolejnych warstw farby umilałam sobie życie objadając się pysznymi babeczkami. Specjalną blachę do ich pieczenia również kupiłam za grosze w klamociarni ;)

A teraz ogłoszenie parafialne. Ponieważ zbliżają się moje imieniny, kolejny post będzie o prezentach. A właściwie to ja będę rozdawać prezenty, czyli już dziś zapraszam na smakowite candy.

Miłego dnia!
Marta