Lustereczko powiedz przecie...

Zabierałam się do tego posta jak pies do jeża. Pamiętacie jak przemalowywałam wielką, rzeźbioną ramę? Już dawno obiecałam, że pokażę jak się prezentuje w miejscu docelowym, czyli w łazience. Lustro w nowej oprawie faktycznie wisi już od jakiegoś czasu, ale niestety nie na tej wysokości, na której powinno. Niby nie jest źle, ale żeby było doskonale, lustro musi być kilka centymetrów wyżej. Wystarczyłoby wywiercić dziurę, wsadzić kołek, wkręcić haczyk i gotowe. Ale nieeee..., przecież u nas nic nie idzie tak łatwo. Wiertarę pożyczyliśmy i od kilku miesięcy jakoś się nie składa, żeby do nas wróciła. Zwątpiłam już że w ciągu najbliższych kilku lat lustro zmieni położenie i postanowiłam w końcu je obfotografować takie, jakie jest. 

I tu pojawia się kolejny problem. Jak zrobić zdjęcia w maleńkiej łazieneczce, do której nie dochodzi nawet promień dziennego światła, a ściany są pomalowane na ciemnoszary kolor? Ktoś mógłby polecić statyw - zapomnijcie. Nie ma go gdzie rozstawić :( Pozostało mi robienie zdjęć z lampą i kombinowanie z balansem bieli. Efekty są marne. Ściany zamiast szare, wydają się wrzosowe, a umywalka zielona :( I na dodatek blogger cały czas bardzo "psuje" jakość zdjęć. Wymiękam, nie umiem, nie znam się. Niewiele się nauczyłam od czasu kiedy tutaj pokazywałam łazienkę po raz pierwszy. Ale przynajmniej jedno nie pozostawia wątpliwości - białe kafle cegiełki. Chyba nigdy mi się nie znudzą.

Powyżej zbliżenie na pewien detal. W roli kubka na szczoteczki do zębów od pewnego czasu używamy bardzo dekoracyjnej szklanki do whisky. Ale pozostajemy przy tradycyjnych metodach i nie dezynfekujemy jamy ustnej alkoholem w celach higienicznych. Wychowana na piosenkach Fasolek wyznaję teorię, że wystarczy szczotka, pasta, kubek, ciepła woda ;)

Szklankę kupiłam w tej samej klamociarni co ramę, bo poprzedni kubek zupełnie mi się nie komponował z  dozownikiem do mydła.

Czy u was prowizorki też trwają po wieki wieków?

Miłego dnia!

Marta