Pamiętajmy!

Co roku na nowo nie mogę się nadziwić, że to moje wielkie miasto, w którym codziennie każdy gdzieś pędzi, potrafi się tak na chwilę zatrzymać, tylko po to (albo aż po to), żeby wyrazić pamięć i szacunek. 

 

Dziś o 17 byłam akurat na jednym z głównych skrzyżowań w centrum. Ludzi i samochodów tłum - jak zwykle o tej porze. Gdy zaczęły wyć syreny, wszystko zamarło. To była tylko krótka chwila, ale piękna, bo wszystkich jednoczyła jedna myśl. Takie momenty sprawiają, że bardziej wierzę w ludzi i wartości.
Obyśmy częściej umieli się tak jednoczyć.

Miłego dnia!
Marta