Zima to zło!

Nie cierpię zimy. Nie znoszę. Toleruję ją jedynie przez kilka dni w roku, gdy śmigam na desce po stoku, ale nawet wtedy robię częste przerwy, żeby się rozgrzać przy grzanym winie. Nie lubię jak jest zimno. Nie lubię jak pada śnieg i oblepia mi twarz i ubranie. Nie lubię ubierać się na cebulkę. Nie lubię soli na ulicach, od której moje buty wyglądają tak, że żal patrzeć. Nie lubię tego, że jest ślisko i każdej zimy udaje mi się zaliczyć przynajmniej jedną glebę prosto na kość ogonową. Nie lubię przedzierania się przez nieodśnieżone chodniki. Nie lubię psich sików, które znaczą wszystko na żółto.Nie lubię smarowania twarzy ochronnymi kremami od których moja cera wygląda jak przeszczepiona od pryszczatej nastolatki. Nie lubię chodzić w czapkach, bo zawsze mnie od nich swędzi czoło, a włosy...lepiej pozostawię to bez komentarza. Nie lubię, że dni są krótkie, a za oknem ponuro. Nie lubię jak wydychana para wodna osiada na szaliku i tam zamarza. No nie lubię wszystkiego, co się wiąże z zimą i już. Im jestem starsza, tym jest gorzej. W dzieciństwie przynajmniej wychodziłam po szkole na sanki lub łyżwy. Dobra zabawa wynagradzała mi zamarznięte palce i nos. Teraz nie mam na to ani czasu, ani ochoty. I do cholery, dzisiaj znowu cały dzień pada śnieg :(

Postanowiłam, że u mnie w domu nastał już czas na wiosnę. Wiem, że nawet nie ma jeszcze połowy stycznia, a za oknem zima w pełni, ale mam jej dość. Dlatego rozebrałam dziś choinkę, sprzątnęłam resztki zimowych dekoracji i wywaliłam zasuszone wrzosy. Teraz w domu królują tulipany, hiacynty i narcyzy. Wiosno, przybywaj!

Malowidło na ścianie w jadalni też się zmieniło. W miejsce choinki zakwitły fantazyjne kwiaty. Tak wyglądają w całej okazałości:

Widzę na różnych blogach, że większość z Was zachwyca się powrotem zimy i tym, że pada śnieg. I zastanawiam się, czy to tylko ja jestem jakaś dziwnie ciepłolubna, czy może jednak są tacy, którzy też tak mają?

Miłego dnia!

Marta