Kurtyna w górę

Chociaż właściwie tytuł powinien brzmieć "przecz z kurtyną", albo "ciemność, ciemność widzę":)

Już kilkukrotnie wspominałam tutaj, że chcielibyśmy przemalować jedną ścianę na czarno. I stało się! Przeprowadziliśmy małą rewolucję w jadalni. Pozbyliśmy się malinowej zasłony i odkrytą w ten sposób ścianę pomalowaliśmy farbą do tablic. Pomalowaliśmy rękami mojego męża, ale przecież obmyślanie koncepcji i zdejmowanie zasłony też się liczy ;) 

Mieszkanie mamy bardzo słoneczne (co, mimo zasłoniętych roletami okien, widać na poniższych zdjęciach) więc nie miałam żadnych obaw.  No może poza tą, że ściany są strasznie krzywe i w rogu łączenie kolorów będzie okropnie wyglądać. Jakoś wizja czarno-białej fali nie bardzo do mnie trafiała więc Adam zostawił po bokach niewielkie marginesy. Teraz pozostaje obmyślić, co dalej. Myślę o jakiś drewnianych literkach lub półeczkach, ale oczywiście musi zostać trochę miejsca do bazgrania kredą ;)

Jak widać na zdjęcia załapała się część obiadu :) Pieczone ziemniaczki z rozmarynem i faszerowane pieczarki - pycha! Nie mogłam też odmówić sobie sfotografowania po raz kolejny naszych krzeseł. Na tle czarnej ściany prezentują się jeszcze fajniej.

Mimo upałów mieliśmy dziś bardzo pracowity dzień. Nazwałabym go dniem dobroci dla domu. Starałam się mocno uwierzyć w motto z poprzedniego posta, ale jednak mam pewne granice wytrzymałości :) 

Plus jest taki, że po roku mieszkania w tym miejscu udało mi się wreszcie domyć plamy z ługu na oknach. Ów ług jakimś cudem znalazł się na nich podczas bielenia parapetów. Tak więc w środku lata pożegnałam dekoracje a la śnieg w sprayu, zużywając przy tym całą butelkę zmywacza do paznokci. Wciąż nie mogę uwierzyć, że wypróbowałam dziesiątki różnych specyfików i zdzierałam sobie skórę z rąk próbując domyć szyby, a ten odpowiedni rozpuszczalnik, był cały czas pod ręką... eh, szkoda gadać:)

Miłego dnia!

Marta