Róż i już - czyli wiosenna zmiana w salonie

Wiosna bywa groźna. I wcale nie mam tu na myśli nadgorliwości mojego męża, który zmienił już opony na letnie, a następnie wyruszył samochodem w góry, gdzie nadal pada śnieg. Choć gdyby się nad tym głębiej zastanowić, to dzisiejsza historia ma sporo wspólnego z moim mężem i jego decyzjami, ale o tym za chwilę ;)

Wiosna bywa groźna, ponieważ nachodzi mnie wtedy na zmiany. Budzę się z zimowego letargu, ładuję bateryjki dłuższymi i cieplejszymi promieniami słońca i zaczynam kombinować. W zeszłym roku efekt był taki, że rzuciłam robotę więc naprawdę można się obawiać pomysłów, jakie wyprodukują moje przegrzane zwoje mózgowe ;)

W tym roku postanowiłam póki co pracy nie zmieniać, ale nosi mnie i efekt jest taki, że od tygodnia przemeblowuję w myślach nasz duży pokój. A tam przemeblowuję… to mało powiedziane! Oczami wyobraźni widzę jego totalną metamorfozę. Inne meble, inne ustawienie gratów, inna kolorystyka. Przydałby się jeszcze inny metraż i wysokość sufitu ;)

I dokładnie w momencie, gdy tak sobie tworzę w głowie te nowe plany architektoniczne, wkracza do akcji mój niczego nieświadomy mąż i mówi: „a może pojedziemy do IKEA?”

Szok, niedowierzanie, łzy szczęścia. Jak on mnie dobrze zna, ten mój chłop kochany. Jak wie, co kobiecie do szczęścia potrzebne. Naoglądam się inspiracji. Nakupię gratów. Przepadnę w dziale ogrodniczym. I jeszcze obiadu nie będzie trzeba gotować, gdyż czeka nas romantyczny posiłek we dwoje w sklepowej restauracji. O nie, takim propozycjom się nie odmawia. Ogarnęłam się szybciutko i już za trzy godziny byliśmy na zakupach u Szwedów ;)

Dobra dobra, nie myślcie, że ja się tak długo robiłam na bóstwo. Po prostu zahaczyliśmy wcześniej jeszcze o inne markety i kwadrans przewidziany na dojazd troszkę nam się wydłużył. A w ogóle, to uświadomiłam sobie, że nie byłam w IKEA od roku i właściwie nie wiem jak to się stało skoro nie oznacza to od nas 3-dniowej podróży dyliżansem. Tak czy siak rok zaległości wymagał ode mnie dokonania dokładnej inwentaryzacji. Wszak nowe aranżacje wnętrz, nowe kolekcje i nowe promocje same się nie obejrzą. A i nowe pomysły na metamorfozę naszego salonu potrzebują pożywki.

I tak oto - gdzieś pomiędzy modelową 35-cio metrową kawalerką (phi, to ma być wyzwanie?) i działem z fotelami - zaraziłam ideą zmian również Adama. Niestety jego myśli nie idą dokładnie tym samym torem co moje, gdyż olał mój zachwyt nad nową różową sofą na drewnianych nóżkach i wzgardził pomysłem wymienienia na nią naszej cudownie wygodnej, ale wizualnie strasznie topornej, szarej kanapy. Zmiękł nieco, gdy zasiedliśmy komfortowo na szarym i różowym fotelu z wysokim oparciem, ale choć ten model wydaje nam się boski, to w tej chwili zwyczajnie nie mamy na niego miejsca (mam jednak nadzieję, że kiedyś będzie nasz).

Gdy mijaliśmy komody, jadalnie oraz kuchenne mydło i powidło, idea różowego mebla zagnieździła się w umyśle mojego męża jak rak. Sytuacja  rozwijała się na tyle szybo, że kiedy dotarliśmy do części z krzesłami biurowymi, mój chłop pozbył się wszystkich uprzedzeń związanych z Barbie, jednorożcami i gumą balonową i w 10 minut nie tylko znalazł dla siebie idealnie wygodne i całkiem fajnie zaprojektowane krzesło, to jeszcze sam wybrał bladoróżowe obicie.

I tak oto w naszym mieszkaniu przybył nowy mebel, a w mojej głowie miks sprzecznych myśli:

- duma z męża, że nie jest uprzedzony do różu i ani razu nie usłyszałam, że to pedalski kolor

- przekonanie, że stworzyłam potwora ;)

- szok, że naprawdę kupiliśmy dość spontanicznie różowy mebel, bo sama po sobie nie spodziewałam się, że mogę chcieć wprowadzić do pokoju ten kolor 

- poczucie, że zwracając uwagę najpierw na kanapę, a potem na fotel w odcieniach brudnego różu trochę zmanipulowałam męża

- poczucie, że mój mąż kupując różowe krzesło biurowe zmanipulował mnie, bo wie, że teraz już nie będę myśleć o różowej kanapie. To jednak byłoby za dużo rzygania tęczą jak na jedno mieszkanie

- myśl, że miałam najpierw ułożyć w głowie spójny plan metamorfozy salonu i konsekwentnie go wdrożyć, ale znowu nie wyszło, bo spontaniczne zakupy to nasza specjalność

- wrażenie, że używanie słowa róż w przypadku tego koloru może zostać nieodpowiednio zrozumiane, bo to taki zgaszony, blady, brudny, pudrowy odcień, a nie wściekły kolor plastikowych domków dla lalek

Na zdjęciach widzicie salon w aktualnej odsłonie. Niebieskiego krzesła się nie pozbywamy, bo jest bardzo wygodne. Po prostu stoi w innym miejscu zastępując póki co hamak. Męczy mnie ta ściana, na której stoi monstera i szary fotel. Nie podoba mi się i to ona nakręca w mojej głowie pomysł na metamorfozę. Niestety stara szafa może stać właściwie tylko w tym kącie co teraz i to znacznie ogranicza pole manewru. Próbowaliśmy też przestawić na tę ścianę kanapę i biurko i oba rozwiązania też nam się nie sprawdziły. Ciekawa jestem jak wy byście wybrnęli z tego tematu. Macie jakieś pomysły? 

Szukam też prostego, raczej industrialnego kinkietu nad kanapę, który będzie miał możliwość regulacji kąta padania światła, żeby się wygodnie czytało. Wszelkie podpowiedzi mile widziane ;)

Myślę o kolejnych wnętrzarskich wpisach, ale następny z pewnością będzie podróżniczy. Tyle fajnych miejsc ostatnio odwiedziłam, że chciałabym chociaż kilka z nich tutaj bliżej pokazać. Mam nadzieję, że wpisy będą dla was przydatne przy planowaniu wakacyjnych wyjazdów. 

A tymczasem czekam na wasze rady i pomysły w kwestii metamorfozy salonu.

Miłego dnia!

Marta